Mış Gibi

Balkona bitkiler dikiyorum,

ufak saksılar yetmiyor hasretimi yeşertmeye,

hasretim daha çok toprak, daha çok su istiyor.

Kökleri uzayıp saksıları delip geçiyor,

yüreğimi delip geçiyor özlemi;

memleketin!

Resimlerine bakıyorum,

her ayrıntıyı inceliyorum,

yokluğumda kimlerin eli değmiş,

kimlerin ayak izleri var hesaplıyorum.

Yokluğumun izlerini siliyorum!

Şu köşede de Bahar otursun diyorum,

şu ağaca yaslansın,

maydanozları koparsın her sabah,

bahçede çalışsın,

lastikleri yağmurda ıslansın.

Çamurlu yollarda izlerim olsun,

hırkam askıda asılsın,

herkes kime aittir bilsin;

kimse giymesin!

Benim de tabağım olsun masada,

çay bardağım konulsun diğerlerinin yanına:

Yoldaymış gibi,

‘geliyorum bir şey lazım mı’ demiş de,

eli kulağındaymış gibi...

Bahar Bektaş